Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
bebek ve annesi
Genç kadın, bebeğin güzelliği karşısında büyülenmiş gibiydi. Kıvırcık sarısaçları, iri mavi gözleri, kalkık bir burun ve küçük kırmızı dudaklarıylabir kartpostalı andıran bebek, kadının şimdiye kadar gördüğü en canayakınkız çocuğuydu. Onun ipek yanaklarını daya doya öpmek ve Cennet kokusunuiçine çekmek için eğildiğinde:- 'Dokunma bana...' diye bir ses duydu. 'Beni okşamaya hakkın yok senin.'Kadın korkuyla irkilip etrafına bakındı. Bebekle kendisinden başka içerdekimse yoktu. Aynı sesi tekrar duyduğunda bebeğe döndü. Aman Allahım!.. Yenidoğmuş gibi görünmesine rağmen konuşan oydu.- 'Bana yaklaşmanı istemiyorum' diye devam etti. 'Hemen uzaklaş benden.'Kadın, biraz olsun kendini toplayarak:- 'Çocuklarımız hep erkek oluyor' dedi. 'Onlar da güzel ama kız çocuklarıbaşka. Bu yüzden seni öpmek istedim.'- 'Beni öpemezsin' diye ağlamaya başladı bebek. 'Benim de seni öpemeyeceğimgibi.'- 'Neden?' diye sordu kadın. 'Neden öpemezsin ki?' Bebek, hıçkırıklaraboğulurken:- 'Bunun sebebini bilmen gerekir' dedi. 'Düşünürsen mutlaka bulacaksın.'Kadın, neler olup bittiğini hatırlamak üzereyken kendine geldi. Özel birhastanenin en lüks odasında yatıyor ve narkozun tesirinden midesibulanıyordu. Aile dostları olan tanınmış doktor, odayı dolduran çiçeklerdenbir tanesini vazodan çıkartıp kadına uzatırken:- 'Geçmiş olsun hanımefendi' dedi. 'Başarılı bir kürtajdı doğrusu. Ha..!Sahî, 'kız'mış aldırdığınız.