:))

Yiğit Hamza çok tatlı çok şeker, Allah hayırlı evlat eylesin..

Aynı benim dört yaşındaki küçük kuzenim gibi :p

O da böyle bağırıyor :)

Allah böyle evlatların sayısını arttırsın.Amin.

Maşaallah Barekallah..:)) Rabbim Adının sahibine layık bir ümmet eyler inşaallah.. İnşaallah Hamzalarımız tükenmeyecek , bu şuur ve zihniyet devam edecek ..

" Tel tel ve iple iplik dikseler de ağzımı ;
Tek ses duysalar ; ALLAH... Yoklayanlar nabzımı . "

Güvercin kardeşim annemi çağırıp "anne bak Ali Mert (kuzenim)" dedim :))

"aaaa aynı Ali Mert maşaAllah" dedi :) Yarın ben bi arayayım demeyi de ihmal etmedi :)

Ali Mert'imizde 6 aylıkken ezan okunurken Allah demişti ilk kez. Şimdiler de annesine anne kuranımı getir okuyup dua edicem diyor :))

Bizi güldürdün Allah senden razı olsun kardeşim..

küçücük masum yavrular bile bunu başarıyorsa,bizler neden başarmıyalım

emeğine sağlık allah razı olsun
Aşkta tıpkı ELİF gibidir, isminde gizlidir. Ama okunmaz, o olmadan da besmele sese gelmez, o herşeyin içindedir; hiç birşeyde görülmez

İstiklal marşımızı okurken öylesine içten okuyan çocuklarımız varki, kendilerini öyle şiire vermişlerki, o küçücük yaşları ile sanki kurtuluş savaşımzdaki günlere gidip o günkü duy-
guları alıp bizlere getiriyorlar. Öylesine Duygulu Büyüklerimizde varki İstiklal marşımızı
dinlerken adeta o günlere gidiyorlar.Yüce Mevlam bütün Türk Milletine bu şuurda olmayı
nasib eylesin.

Bu arada siz de yeni katılmışsınız,hoş geldiniz kardeşim..Allah size de hayırlı hizmetler yapmayı nasib etsin..

Değerli kardeşelrim hepinize değerli yorumlarınız ve içten dualarınız için teşekkür ederim.

Allah-ü Teala bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın.

Müsadenizle sizinle Yavuz Bahadıroğlu nun kısa bir hatırasından bahsetmek istiyorum. Bugün Konya İlimizde; Çağrı Kültür Merkezinde Konferans veren Bahadıroğlu küçüklüğünden küçük bir hatırayı bizlerle paylaştı.

***Ortaokula gidiyordum.Denizci olduğu için ayda, yılda bir eve uğrayan rahmetli babam, bir gün elinde kalın bir kitapla odama girdi. Girer girmez de sordu: 'Mehmed Akif'i seviyor musun?', 'Çok seviyorum.' dedim. 'İstiklal Marşı'nı biliyor musun?' diye sordu bu kez. 'Sular seller gibi' diye cevaplandırdım sevinçle, 'Onkıtayı birden okuyayım mı?' , ' Mehmed Akif'in el yazısından oku!..' dedi ve elindeki kalın kitabı masaya koydu...

Kitap açık vaziyette masanın üstünde duruyor, ama satırlar küsmüş gibi benimle konuşmuyordu. Çünkü benim öğrendiğim alfabeden farklı bir alfabe ile yazılmıştı. Demek çok sevdiğim Akif, çok sevdiğim, okurken ve dinlerken heyecanlandığım İstiklal Marşı'nı bu alfabe ile yazmıştı. Peki İstiklal Marşı'nın yazıldığı alfabeyi ben niye çözemiyordum?
Bu soru çelik temren gibi beynime saplandı! Çözümsüzlüğün ortasında kala kaldım. Babam son derece üzgün bir yüz ifadesiyle: 'Eyvah!' diye söyledi, 'El yazısını okuyamadığına Mehmed Akif çok üzülmüştür.'

Akif'i üzmüş olmak ihtimali öylesine içime oturdu ki; Osmanlıca 'SAFAHAT' ı kaptığım gibi, bu işlerden anlayan akrabamız Remzi Amca'ya götürdüm ve onbeş gün içinde bu kitabı okuyabilir hale gelmem için yardım etmesini rica ettim. Çünkü onbeş gün sonra babam motoruyla sefere gidecek, kim bilir bir daha ne zaman dönecekti.

Çok şükür o süre içinde yazıyı söktüm. Ve babamın evden çıkmak üzere olduğu sırada karşısına çıkıp Mehemd Akif'in yazısını okuyabildiğimi söyledim.Okudukça şaşırdı ve bir iki yerden okuttu. Sonra İstiklal Marşı'nı okumamı istedi. Sesimi yükselttim: 'Korkama, sönmez bu şafaklarda...'

On kıtayı esas duruşta dinledi. Marş bitince, 'Mehmed Akif şimdi seni seviyor' dedi. Eşiği geçtikten sonra birden döndü. Gözerimim içine gülümseyerek ekledi: 'Baban da seni çok seviyor.'

Hayatım boyunca babamdan dutduğumtek sevgi sözcüğü budur ve bu yüzden İstiklal Marşı'nın yüreğimdeki yeri çok ayrıdır.****

Ulaşacağını zannetmiyorum ama ben buradan kendilerine teşekkür ediyor ve başarılar diyorum. Allah razı olsun.

selametle


İNSANI TÜKETEN YOLLAR DEĞİL; ERİŞEMEĞİ MUTLULUKLARDIR:( sevgi ve muhabbetle güvercin