Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
"Selam olsun ibrahim'e!"
"Selam olsun ibrahim'e!"
Bu baslik bana ait degil; Kuran'a ait. (37:109)'Kimlik sinavi'ndan atesle sinanarak geçen ibrahim,'kisilik sinavi'ni da"kurban"la verip,özbenligine ve onun isaret ettigi Mutlak Hakikat'e takarrubu (yaklasmasi) üzerine,göklerin tebrikini iste bu sekilde aliyordu.
ibrahim, kendisini ciddiye almanin öbür adiydi.Kendisini ciddiye aldigi için, inancini ve inkarini,"evet"ini ve "hayir"ini, kabulünü ve reddini ciddiye aldi. Bu ciddiye alis sayesinde,"parmak ayi gösterirken parmaga degil, parmagin gösterdigi istikamete bakmayi" becerdi.Güneseve yildizlaratakilmadi; onlari hakikat yürüyüsünde bir isaret tasi olarak kullandi.
Kisinin kendisini ciddiye almasi, hayati ciddiye almasidir.Hayatin anlamini kavrayamayan ve ona anlam veremeyen; "anlamsiz" bir hayati nasil ciddiye alsin?
Hayatini anlamlandiranin yalniz hayati degil, düsleri,hülyalari, umutlari ve dualari da ciddiye alinmayi hak eder. iste ibrahim, hayati ciddiye aldigi için rüyasini, hülyasini, duasini da ciddiye aldi.
Kendisini ciddiye alanlari Allah da ciddiye alirdi. Bu nedenle ibrahim'in rüyasi, hülyasi ve duasi gökler katinda ciddiye alindi; sonucu o ciddiyetle degerlendirildi. Bu ciddiyet, ibrahim'in gök kubbeye saldigi çigligin 4000 yil sonra dahi buradasimdi gibi yankilanmasindan anlasilmiyor mu?
Nemrut'un atesine odun tasiyanlarin yüzünü kararttigi bir dünyada, ibrahim