Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
iki embriyo, bir ana rahminde...
iki embriyo, bir ana rahminde...
Karanliktaymislar. iki embriyo, bir ana rahminde... Her seyden habersiz beklesiyorlarmis, sudan bir besigin içinde...
Sarilip birbirlerine, karanlikta uyumuslar öylece... Haftalar geçmis, ikizler gelismis. Elleri, ayaklari belirginlesmis. Gözleri çiktikça meydana, ikisi de çevrede olup biteni fark etmis...
Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymis bu... Sicak, islak, sevgi dolu..."Öyle güzel bir dünyada yasiyoruz ki" demisler," ...bize ne mutlu..."
Gel zaman git zaman, çevreyi kesfe girismisler. Bu karanlik dünyayi ve hayatin kaynagini desmisler. Onlari besleyip büyüten kordonu fark edince O kordonla kendilerini var eden Anne'lerine sükretmisler. Sonra baslamis bir var olus tartismasi:
"Buraya nereden geldik, biz nasil olduk" diye sormus ikizler..."Annemiz" demis biri, "O bizi var etti, bize can verdi." "Ne biliyorsun" diye itiraz etmis öteki,"Sen hiç Anneni görmedin ki...": "Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inanci bizi rahatlattigi için uydurdugumuz bir seydir."
Süredursun ana rahmindeki tartisma, ikizler büyüyüp gelismisler. Rahme sigmaz olup tekmelesmisler. Artik parmaklari ve kulaklari varmis keratalarin... Büyüdükçe anlamislar ki, yolun sonu yakin... Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek; Karanlik bir yolculuk, onlari bir baska diyara çekecek.
"- Buradaki hayatimizin sonuna yaklasiyoruz" diye fisildamis ikizlerden biri efkarla..."- Ben gitmek istemiyorum" diye diretmis öteki;
"doyamadim ki daha hayata..." "- Ama mukadderat alnina yazilandir; dua et, belki dogumdan sonra hayat vardir." Sormus karamsar olan:
"- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek. Ondan sonra basimiza neler gelecek?" Siirle cevaplamis iyimser olan:
"Birçok giden memnun ki yerinden çok seneler geçti dönen yok seferinden..."
Ve günlerden bir gün, yer sarsilmis, duvarlar kasilmis. Dayanilmaz sancilarla ikizler beklenen günün geldigini anlamis. Burusuk kollariyla birbirlerine son kez sarilip vedalasmislar. Ve "ömrümüz bitti" diye çiglik çigliga aglasmislar. Azrail sandiklari bir el kesmis onlari hayata baglayan kordonu, Aglaya aglaya karanlik bir koridordan öbür hayata çikmislar.
Can Dundar
Selam Sevgi ve Dua ile :)