Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim

Bir günesim, Bir babam, Bir terliklerim...

Medine’de bir sirkette elektrik teknisyeni olarak çalisan Allah dostu ve peygamber asiGi bir kardesimiz, isin son günü sabah mesaisinde kendisine verilen teknik görevi tamamlayip ayrilmak üzere iken Resulullah’in Ravzasinda elektrik çarpmasi sonucu vefat etti ve Cennetul Bakiye defnedildi. Tabii ailesi mecburi istikamet Türkiye’ye döndü. O zaman 7 yasinda olan oGlu Nebi DoGanay bugün ortaokul ögrencisi. Kompozisyon dersi ödevi olarak bir makale yazmis ve birincilik almis. iste o peygamber askini en derinden yasayan bir yüreGin yansimalari.. Vehbi Aksit (Kütahya MüftülüGü Kur'an Kurslari Müdürü

Biliriz ki dil kalpten geçen her seyi ifade edemez. Allah bize de bu kardesimiz gibi Resulullah sevgisi nasip etsin. Amin.


--------------------------------------------------------------------------------

Bir seni günesim, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geldiGim yerde…

Bir ilkbahar gününde güller gibi kokan Medine'de dünyaya gözlerimi açmistim. DoGduGum hastane senin Ravzanin hemen yanibasinda olduGu için, duyduGum ilk koku senin bahçenin gül kokulari olmus. Babam gelip te daha kulaGima ezan okumadan, kulaklarim senin mescidinin ezan sesleriyle sereflenmis. 40 günlük olduGumda ilk ziyaretimi de senin Hane-i Saadetine yapmisim. ilk adimlarimi senin Ravzandaki mermerlerinde atmis ve Rabbimle ilk bulusmami, ilk secdemi senin mescidinde yapmisim. Hemen hemen yaptiGim her ilkte sen varsin. Daha konusmasini öGrenmeden seni sevmeyi öGrendim ben. Belki seni çok tanimazdim ama sanki bana çok çok yakinmissin gibi severdim seni.

Senin evini her ziyarete gelisimizde seni görmesek bile senin varliGini hisseder, evinden her ayrilisimizda hüzünlenirdik. Çocuklar evde sikilinca babalari parka, eGlence yerlerine götürsün isterler. Biz Medine’de yasadiGimiz sürece hiç babamizdan parka götürmesini istemedik. Bizim canimiz sikilmaz miydi acaba hiç? Sanirim Medine’deki hiçbir çocuGun cani sikilmazdi. Çünkü orada hiçbir yerde olmayan gül bahçesi ve bahçenin biricik efendisi vardi. Bizim vaktimizin çoGu o bahçede geçerdi.

Senin bahçenin mermerlerine ayakkabi ile basamazdik. Yalinayak dolasirdik mermerlerin üstünde. Kimbilir, korkardik belki de bahçenin güllerine basivermekten. Yazin mermerler ayaklarimi yakardi. Olsun bu da bizim hosumuza giderdi. Babama sormustum bir seferinde

- BabaciGim neden Medine bu kadar sicak diye. Babam da:

- Evladim Medine’de iki tane günes var da ondan, derdi.

- Nasil olur babaciGim, günes bir tane deGil mi? derdim. Babam gülerek:

- Bak yavrum doGru, bütün dünyayi isitan bir günes var ama bir de alemleri isitan ve aydinlatan günes var. O günes de Medine’de olunca sicaklik iki kat oluyor.

Babamin bu cevabi hosuma giderdi ve isinirdim. Gerçekten de ayaklarimizi mermerler isitiyordu ama senin günesin de, sicakliGin da içimizi isitiyordu. Medine’den ayrildiGimizdan beri belki ayaklarimiz isiniyor ama içimiz bir türlü isinamiyor. Çünkü günesimizin en büyüGünü orada birakmistik. Ben günesimi kaybetmistim. Onun evine, bahçesine gidemiyordum artik. Gerçi isiGi ta buralarda bizi aydinlatiyordu ama içimi isitmasi için onun Ravzasinda yalinayak kosmam lazimdi. Evet, bahçende yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okur ki Medine müezzini ezani, sanki Bilali Habesi okuyor sanirsiniz. Namaz kilmak için Mescide kostururduk, bilir bilmez. Babamin yaninda namaz kilardik.

Büyük sütunlarin altindan gelen soGuk havadan saçlarimizi savurturduk. Zemzem bardaklarindan güller yapardik. Namaz kilarken yanimiza usulca bir kedi sokulurdu. Babam 'incitmeyin sakin, onlar Ebu Hüreyre’nin kedileri' derdi, biz de inanirdik. Senin Mescidine kediler de girebilirdi. Sen çok iyi bir ev sahibiydin çünkü.

Çarsamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin çok sevdiGin amcani ziyaret etmeye, o bizim de amcamizdi. Kardeslerimle Ayneyn tepesine çikar oradan Uhud’da yatan 70 sehide selam verirdik. Uhud daGina her baktiGimizda sanki orada seni görür gibi olurduk. Uhud da senin Ravzanin kokusu gibi gül kokardi. Orasi da ayri bir gül bahçesi idi sanki.

iste benim yedi senem ki en deGerli en güzel yillarim senin köyünde, senin gül bahçende, senin savastiGin yerlerde sanki yanimda sen varmissin gibi seninle dopdolu geçti. Seni görmesem de seninle yasamaya o kadar alismistim ki senin yanindan ayrilirken sanki bir yanim, bir canim, bir parçam orada kalmisti.

Buralari bana gurbet oluverdi. Elimde olsa hemen yanina kosar gelirim ama hep büyüyünce gidersin diyorlar. Ben sirf senin yanina gelebilmek için büyümek istiyorum. Senin yanina geldiGim zaman büyümüs bile olsam bahçendeki mermerlerde yalinayak dolasacaGim. Ta ki günesin içimi isitana kadar.

Senin hasretinden içim üsüyor. Belki hasretin herkesi yakar, beni de üsütüyor iste. Çünkü benim ruhum doGduGumdan beri senin sevginle isinmaya aliskin.

Senin sicakliGina o kadar muhtacim ki. Ne olur ben sana gelemesem bile sen beni hiç birakma. isiGinla gecelerimize nur ol. SicakliGinla bütün zerrelerimizi isitiver. Hani sana Medineyken komsuyduk ya, evlerimiz birbirine çok yakindi. Senin varliGin bize güven verirdi hep. Yine öyle ol, arasira da olsa evimizi sereflendiriver.

Hem benim adim Nebi, aynen seninki gibi. Bu ismi bana seni çok seven bir dostun koymus. DiGer adim da Muhammed, yine senin gibi. Bu ismi de canim babaciGim koymus. Buraya gelirken senin köyünde biraktiGimiz babaciGim. Sana benzeyen bir yanim daha var. Ben de senin gibi babasiz büyüyorum.

Ben çok sansliyim, sen bize asla yetimliGimizi hissettirmedin. Medine’den ayrildiGimizdan beri sanki sen hep yanibasimizdaymissin gibi hissediyorum. Geceleri korkmadan güvenle uyuyorum hep. Seni tanidiGim ve seni sevdiGim için Rabbime binlerce kez tesekkür ederim.

Babam senin köyünde kalmisti. Biz babamin cenazesini gömerken abimin terlikleri babamin kabrine düstü ve orada kaldi. Ben o terlikleri çok kiskandim. Çünkü abimin terlikleri hep babamla kalacakti. Babami son ziyaret edisimizde ben de kimse görmeden terliGimi babamin kabri üstüne gömüverdim. iste simdi benim terliGim de hep babamla kalacakti.

Evet demistim ya bir günesimi, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geride. Babam ve terliklerim hep oradaydi, gelemezlerdi. Ama günesim hep yanimizdaydi. Yetimlerin efendisi, yetimlerini hiç isiksiz birakir mi? Dünyanin bir ucuna gitmis olsaydik bizi birakmayacaGini biliyordum.

Gözümüz gönlümüz seninle aydinlanir efendim. Ruhumuz, içimiz sicakliGinla isinir. Birgün sana gelisim geç bile olsa bana, Gül bahçesinin mermerlerinde yalin ayak kosmak nasip et. Taki askinla, sevginle bütün bedenim yanip kavrulsun. Terliklerimi biraktiGim o güzel mabed son duraGim olsun.

Makaleler