Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim

SEVGi

Üzüntünün ilaci, MutluluGun Mayasi: : "SEVGi "


Sevgi söz deGil özdür.
Sevgi kaGida yazilmaz, kalbe kazinir.
Sevgi, ya var, ya da yoktur. Biraz var, biraz yok olmaz.
Sevginin tam tarifi yapilamaz. Çünkü sevgi sadece akilla kavranmaz. Çünkü sevgi, kalpten kavranan ve yasanan bir güzelliktir. Bu sebeple de, kalpsizlerin, merhametsizlerin ve maddecilerin sevgiden söz etmeye haklari yoktur.
Hem dünyanin pesinde olacaksin, maddi kazançlarin ince hesaplarin içinde kaybolacaksin, hem de sevgiyi yasayacaksin, olur mu?
Böyle biri ancak sevginin sözünü edebilir, özünü ne bilir, ne de bildirebilir...
iste bu yüzden çaGimiz, sevginin çok yazildiGi, çok söylendiGi bir zaman dilimi haline gelmistir .. Zira, yasayan azaldikça, sözünü eden çoGalmaktadir.
Sevgi anlatilamaz, yasanir. Sevgiyi yasayamayanlar hep anlatiyorlar, sürekli ondan söz ediyorlar. Bu ya bir sahteciliktir, ya da yasayamadiGina hasretlenmek, hatta hasetlenmek...
Bu durumda ortaya çikan sevginin sömürülmesi, içinin bosaltilmasidir.
Söylenen ve yazilan, yürekten tasan ve içte tasinamayandir.
Böyle olduGu içindir ki, Akif merhum bile, "Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizarim" diye dertlenir.
Sevgiyi asil söyleyen, bedenin bütünüdür. Çünkü insanin içini gerçek anlamda sevgi donatirsa, bütün vücut ruhun dili olur. Sevgiyi yasayan aldiGi nefes, attiGi adim sevgi olur. Sevgi ayri ve özel bir eylem olarak görünmez sevende... Çünkü onun her isi, her sözü, her özelliGi sevgiden ibarettir.
Sevgi insani, ekmeksiz, susuz, hatta havasiz yasar ama, sevgisizliGe dayanamaz. Onun ekmeGi, suyu, havasi sevgidir.
Böyle olunabilir mi diye düsünen, böyle olamaz. Sevgi pazarlikla var olamaz. Sevgi, çikar hesaplariyla, verme alma planlariyla yasamaz.
Çünkü sevgi, fedakarliktir.
Sevgi, sevdiGinde fani olmaktir.
Sevgi, sevdiGinin, "Hadi! DediGinde, "nereye?" diye sormamaktir.
Böylece sevmeyen ve böylesine sevilecek olani bulmayan, sevginin uzaGindadir.
Öyleyse, en çok sevilmesi gereken, bu muhtesem duyguyu yoktan yaratip yüreklerimize hediye edendir. En çok sevgi, sevmeyi bize öGretene olmazsa, sevgiye saygisizlik yapilmis olmaz mi?
En çok Allah'i sevmemek, sevginin öz kaynaGindan koparilmasidir.
KaynaGindan koparilan sevgi, sevgi olmaktan çikiyor. Her seyin sahtesi kötüdür, çirkindir, çekilemez ama, sevginin sahtesi, ne yenir, nede yutulur. Sevginin sahtesi hiçbir seye benzemez. Çünkü sevgi samimiyetle mayalanmadan kendisi olamaz, varliGini bulamaz, özelliklerini kazanamaz.
Böylesine bir yokluktan bir sevgi edebiyati çikiyor. Tumturakli sözlerle sevgi anlatiliyor. Ne ki çok anlatiyorsun, o az yasaniyor demektir. Hani bir Allah Dostu'nun su sözünde olduGu gibi:
"-Ben, Allah'i hatirlamaktan utanirim. Çünkü, her hatirlama bir unutmadan sonradir."
Ne ki, anma günlerinin konusudur, demek ki unutulmaya yüz tutmustur. Bizim sevgi geleneGimizde, sevginin sözü çok edilmez. Çünkü, 24 Saat yasanan bir güzellik, dillerde dolasmaya muhtaç deGildir.
Sevgi bakistir.
Sevgi, selamdadir.
Sevgi, tebessümdedir.
Sevgi, hatir sorustadir.
Sevgi, yardim edistedir.
Sevgi, bazan bir geçmis olsunda, bazan da bir teselli tavsiyesindedir.
Sevgi, pisirilen yemektedir.
Sevgi, "Hosgeldin" de, "Güle Güle" de, "Allaha ismarladik" tadir.
Yürekte gerçek sevgi gerçekten varsa, hersey sevgidir.
Görünüse, etkisi, hissi ne olursa olsun hersey sevgi olur. Ve seven sevdiGine, "Senden gelen basim gözüm üstüne" der.
Sevgi,kal deGil,hal isidir.
Sevgi,ruhun dilidir. O konusmaya basladi mi,öteki diller susar. Konussalar da ,sesler,sözleri duyulmaz olur.

Sevginin olduGu yerde, atmosfer sevgiden ibaret hale gelir. Kurt ve kus sevgiden baskasini bilmez olur.
Sevgi,intisap sirridir.
Ait olduGu kaynaGi kesfettiGinde,kanatlanir,kanatlandirir.
Kabina siGmaz olur. Dolar tasar,gizlenemez bir muhabbet coskunluGu ile çevresini kusatir.

insanliGi sevmek, insan olmanin gereGidir.

insanliGi bize baGislayan ve bilinçli sevmeyi öGreten Rabbimize ne kadar sükretsek azdir.

Çevremizde varliGini hissettiGimiz her sey, Ondan eserdir diye seviyoruz. Ve yarattiGi her seyle dostluk kuruyoruz, kardes oluyoruzCanli cansiz bütün varlik dünyasiyla birlesip bütünlesiyoruz.

Birlik dünyasi, dirlik dünyasidir.Yaraticinin birliGi etrafinda bir ve beraber olmus varliGi tutan, dengeleyen, düzenleyen sevgidir

iste bu sevgiyi yasamak, insani mutlu, huzurlu ve istiyakli kiliyor. Yasama sevinci bu sevgiyle kalplere dolusuyor.

Bu sevgi, üzüntünün ilaci ve mutluluGun mayasidir.

Vehbi VakkasoGlu- ALiNTi

Serbest Kürsü