Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
Nefis
Ramazan-ı Şerifin orucu, doğrudan doğruya nefsin mevhum rububiyetini kırmak ve aczini göstermekle ubudiyetini bildirmek cihetindeki hikmetlerinden bir hikmet şudur ki:
Nefis Rabbisini tanımak istemiyor; firavunhane kendi rububiyet istiyor.
Ne kadar azaplar çektirilse, o damar onda kalır. fakat açlıkla o damarı kırılır.
İşte Ramazan-ı Şerfteki oruç, dogrudan dogruya nefsin firavunluk cephesine darbe vurur,kırar.
Aczini, zaafını, fakrını gösterir, abd oldugunu bildirir.
Hadisin rivayetinde vardır ki:
Cenab-ı hak nefse demiş ki:
" ben neyim sen nesin"
Nefis demiş:
"Ben benim, Sen sensin"
Azap vermiş,Cehenneme atmış, yine sormuş. yine demiş "ene ene, ente ente."
Hangi nevi azabı vermiş, enaniyetten vazgeçmemiş.
Sonra açlıkla azap vermiş. Yani aç bırakmış. Yine sormuş:
"men ene? ve ma ente?"
Nefis demiş:"Ente Rabbiye'r- Rahim. Ve ene abdüke'l- Aciz."
Yani,"sen benim Rabb-i Rahimimsin. Ben senin aciz bir abdinim."