Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
hayatinizda üstünüze gelenleri basamak yapabilirsiniz...
günlerden bir gün, köylerden birinde, adamin birinin eseGi,
kuyunun
birine
düsmüs.
Niye düser, nasil düser sormayin.
Esek bu. Düsmüs iste.
Belki kör bir kuyuydu, aGzi tahtayla kapatilmisti belki, >
üzerine
de
toprak
dökülmüstü.
Zamanla tahta çürüdü, zayifladi, toprakta biten otlari yemek
isteyen
eseGin aGirliGini çekemedi ve güm.
Hayvancik saatlerce aci içinde kivrandi, baGirdi kendi
dilinde.
Ayiptir
söylemesi, anirdi yani.
Sesini duyan sahibi gelip bakti ki vaziyet kötü.
Zavalli eseGi kuyunun dibinde melul mahzun bakiniyor.
Üstelik yaralanmis.
KarsilastiGi bu durumda kendini eseGi kadar zavalli hisseden
adamcaGiz
köylüleri yardima çaGirdi.
Ne yapsak, ne etsek, nasil çikarsak sorulari havada kaldi. >
Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalismaya deGmez. >
Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek.
Ellerine aldiklari küreklerle etraftan kuyunun içine toprak
attilar.
Zavalli hayvan, üzerine gelen topraklari, her seferinde >
silkinerek
dibe
döktü.
Ayaklarinin altina aldiGi toprak sayesinde her an biraz daha
yükseldi
ve
sonunda yukariya kadar çikmis oldu.
Köylüler aGzi açik bakakaldi.
[H4](Hayat, bazen bizim de üzerimize abanir. (Ne bazeni, çoGu zaman.)
Toz toprakla örtmeye çalisanlar çok olur.
Bunlarla basetmenin tek yolu, yakinip sizlanmak deGil, düsünüp
silkinmek
ve kurtulmak, aydinliGa adim atmaktir.
Kör kuyuda olsak bile [/H4]