Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
Zorla itiraf!
Zorla itiraf!
Ahmet Rasim Bey bir güm tramvayla Babıali'den Beyazıt'a gidiyordu.
Bir dönemeçte tramvay sarsılınca, herifin biri üstadın ayağına bastı.
Arkasından da dönüp 'Affedersiniz! Acıttım galiba?' dedi.
Ahmet Rasim Bey'in fena halde canı yanmış olmakla beraber 'Estağfurullah. Hayır!' cevabını verdi.
Lakin öteki ısrar ediyordu:
- Yok, acıttım, biliyorum; öyle değil mi?
- Hayır!
- Hele, hele!
Bu sefer üstat kızıp 'Bre adam' diye bağırdı:
- Ne tuhaf şeysin! Canımı yaktığın yetmiyormuş gibi bir de zorla itiraf ettirmek istiyorsun!
***
Güzel bir söz:
Başkasının izinde yürüyen, iz bırakamaz. (Joan I. Brannon)
teşekkürler
şakalar bile güzel olabilir ve yalandan uzaktır bu da öyle
Bende mi bir tuhaflık var acaba?
yazıda ne başkasının izinden yürüyen bir adam,
ne de yalandan uzak bir şaka göremedim!!!
ben zorla itiraftan kasıtı, edebsizlik olarak algıladım...
EDEP YA HU!!!
________________________________________
Öyle yaram varki derin,kalbimdedir senin yerin
bak esiyor serin serin yeller Seyda, Seyda diyor!
düse kalka yürüdügüm yollar Seyda, Seyda diyor!