Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim
Masonluk, İslâm ve "Allah'la kul arasına girilmez!" nakaratı
Halis ECE
Masonluk, İslâm ve "Allah'la kul arasına girilmez!" nakaratı (*)
Sayın Yılmaz Öztuna,
4 Eylül 1987 tarihli Halka ve Olaylara Tercüman gazetesinde, Tarihçi Gözüyle sütununuzda neşrolunan, “Cevaplar” başlıklı yazınızdaki, Masonluğun Müslümanlığa halel getirmeyeceğine dair sözleriniz ve daha önceki yazılarınızda zaman zaman tekrarladığınız ve hiçbir delile dayanmayan “Allah’la kul arasına girilmez” kavl-i mücerredi ile alâkalı tedkiklerimi aşağıda bilgilerinize arz ediyorum. “Tedkiklerimi” diyorum; çünkü maksadım -devamlı bir okuyucunuz olarak- tenkid değil, bu hususta sizlere, “karınca kadrince” yardımcı olabilme gayretimden ibarettir. Bunu bilhassa bilmenizi rica ediyorum.
Yazılarınızı zevkle-şevkle okuyor ve ihtisasınız dışındaki bazı meselelerdeki görüşleriniz hariç, tesbit ve teşhislerinize gönülden iştirak ediyorum. İhtisasa olan saygınızı bildiğim için de, bu tedkiklerimi gönderme cür’et ve cesaretini gösterdim... Mukabil tedkik ve tenkidleriniz olursa, gerek sütununuzda ve gerekse hususi olarak, beklerim.
MASONLUĞUN MÜSLÜMANLIĞA ZARARI OLMAZ MI?
Her ŞEYDen evvel “Zıtlar ictima’ etmez” kâidesince, birisine müsbet (pozitif) diğerine menfî (negatif) tabir edebileceğimiz Müslümanlıkla Masonluğun bir arada bulunması mümkün değildir. Nitekim Cenâb-ı Hak, “Allah, bir adamın içinde iki kalb yaratmadı...” (1) buyuruyor. Yani hiç kimseye iki vicdan verilmemiştir ki, birine iman, öbürüne küfür ve zulmet doldursun... Binaenaleyh bir insan, hem nihâi gâyesi kanun, mülkiyet ve dini ortadan kaldırmak olan bir cemiyete üye, hem de Müslüman olamaz... Zira Masonluğun nihâhi gâyesi, başta din olmak üzere kanun ve mülkiyeti de ortadan kaldırmaktır.
Bakınız, masonlukta 33’üncü dereceye kadar derin tedkiklerde bulunmuş bir zat olan Fransız Leo Taxil(2) Farmasonluk hakkında yazmış olduğu, “Les mysteres de la Franco Maçonnerie” isimli eserinde, 33’üncü dereceye çıkarılan bir Masona, -ki bunların meclisine âli meclis, bu meclisin azalarına da yüksek hâkim, müfettiş hâkim deniyor- ne yapması lâzım geldiğine dair verilen talimatı şöyle ifade ediyor:
“Büyük mâsum üstâdımızı(3), mâsum olarak dünyaya gelen ve haklarını tamamiyle, kemâliyle kullanması icap eden üstâdımızı katlettiler. Bu üç büyük katil şunlardır:
a) Kanun,
b) Mülkiyet,
c) Din...”
Görüldüğü üzere Masonluğun en son derecesi olan 33’üncü dereceye çıkan bir Masona verilen talimatta, ona, üç düşman hedef olarak gösteriliyor. Birisi kanun, öbürü mülkiyet, diğeri din.
Devam ediyor: “Kanun; çünkü o, mücerred insanla cemiyet içindeki sosyal insan arasındaki hakları âhenkli bir şekilde temin edememiştir. Bu sebeple kanun katildir.
“Mülkiyet... Zira yeryüzü hiç kimseye ait değildir. Onun mahsulleri herkese aittir. Şu şartla ve şu ölçüde ki, herkesin kendi hakiki ihtiyaçları nisbetinde...
“Din; çünkü din, dâhî insanların felsefelerinden ibarettir.”Yani demek istiyor ki; semâvî-İlâhî bir menşe’leri yok... İnsan kafasının-beyninin mahsulleri...
Taxil açıklamalarını şöyle sürdürüyor:
“İnsanı en kıymetli haklarından tecrid ettikleri için bunlar, o katillerdir ki, onlara karşı hükmettik; intikamların en şiddetlisini almak üzere karar verdik. Bunlar o düşmanlardır ki, onlara karşı biz, ölesiye-kıyasıya bir muharebeye karar verdik...”
Şimdi(4) Rusya’dan başlayarak Masonluğun hedef aldığı düşmanlarla, komünizmin hedef aldığı düşmanlar arasındaki münasebet ve alâkayı ele alalım.
Rusya’da Francmaçonnerie’nin Çar’a ve Çar’ın yanında Ortodoksluğun mümessili olarak taşıdığı Rasputin’e karşı yaptığı mücadelede (ki onunla mücadele edelim, onu yıkalım derken) Karl Marks’ın gâyelerini nasıl tahakkuk ettirdiği ve Karl Marks’ı kullanmak suretiyle Rusya’da hem Çar’ı, hem Ortodoksluğu, yani hem dini hem de mülkiyeti... hâsılı her şeyi nasıl yıktığı bütün dünyanın gözleri önünde cereyan etmiştir.
Rusya’dan yayılan bu beynelmilel (uluslararası) komünizmin nasıl Çin’e atladığı, oradan da nerelere sıçradığı malumdur. Hâlen de (80’li yıllar) görüyorsunuz; Asya’nın Afrika’nın ve Amerika’nın birçok devletlerine atlıyor. Âkıbet nereye kadar varacak belli değil.
Hiç şüphe yok ki; cemiyetleri, sözde, dinin tesirlerinden kurtarmak, insanları daha iyi bir dünyaya, nihâi olarak da bir dünya devletine kavuşturmayı hedef alarak faâliyet gösteren Masonluğun, ne derece ifrat hareketlere giriştiği mâlum... Ancak, aşağı derecelerde bulunanlar bunu bilmiyorlar. Onlara, başka hedefler, tamamiyle insanî gâyeler gösteriliyor. Ama yavaş yavaş, onu, bütün maddî ve mânevî değerlerinden tecrid ettikten sonra, 33’üncü dereceye çıkarılabileceğini anladıkları anda, kendilerine verilen talimat budur. O bakımdan çok iyi düşünmek ve bu cemiyeti buna göre değerlendirmek gerekir.(5)
Bu durumda böyle bir cemiyete üye olan bir insan, (müctehidliği bir kenara bırakalım) nasıl Müslüman olabilir? Bunu şunun için söylüyorum... Adı geçen yazınızda, “İslâm’ın son müctehidlerinden Mısırlı Muhammed Abduh, ounun hocası Cemaleddin Afgâni, ünlü talebesi Reşid Rıza, hep Masondur. Müslümanlıklarına halel gelmedi. Bir moda olarak bir locaya kayıtlarını yaptırmışlardır” ifadeleriniz yer alıyordu.
Ayrıca mâlumdur ki, hiçbir devirde, modadır diye bir Müslüman küfür cemiyetine üye olamaz. Ancak İslâm’ı bir kenara bıraktıktan sonradır ki, isterse, modadır diye, hadis-i şerifte anlatıldığı gibi, kertenkele deliğine bile girebilir. Buna da kimsenin bir diyeceği olmaz.
Hâsılı, İslâm tarihinde ne Mason müctehidler görülmüş, ne de Müslümanların böylelerine ihtiyaçları olmuştur. Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat itikadı zaviyesinden bakıldığı zaman, Müslümanlıkları hakkında bile tevakkuf ettiğimiz bu zevata, nasıl müctehid diyebiliriz..? Üstelik İslâm’a ve Müslümanlara verdikleri zarar-ziyan da ortada iken...
Efendim Mason şeyhulislâmlar gelmiş... İslâm’a ve Müslümanlara hizmet etmiş... İyi ama, yukarıda anlatılan şartlar ve vaziyet muvacehesinde, öncelikle kendilerine nasıl Müslüman diyeceğiz? Meselenin en vahim yönü de, böyle bir iddia, Müslüman gençliği Masonluğa teşvik olmaz mı? Hele ki her şeyin madde ile ölçüldüğü devrimizde, oltadaki yeme, dolayısiyle kancaya takılmaya âmâde, ne kadar insan vardır? Bunu düşünmek bile insanı ürpertmiyor mu?!
Ayrıca, İslâm’a ve Müslümanlara hizmet, sadece Müslümanların inhisarında-tekelinde değildir. Yalnızca dinin sağlamlaşması, İslâm’ın kuvvetlenmesi, şerîatin desteklenmesi, halkın Hakk’a dâvet edilmesi işini güzel görmek, (sadece bunlarla yetinmek) şuurlu bir Müslüman için yeterli bir davranış değildir. Zira bu gibi işler-hizmetler, zaman zaman kâfirler ve günahkârlar tarafından da yapılabilir. Nitekim Resûlüllah Efendimiz (s.a.v.), “Şüphe yok ki Allah (c.c.), elbette bu dini, fâcir bir kişi ile (de olsa) teyid eder, kuvvetlendirir”(6) buyurmuşlardır.
Kısacası, bir insanın Müslümanlara hizmet etmesi, İslâmî hizmetlerde ve bu hizmetlerin îfa olunduğu makamlarda bulunması, onun Müslüman olması için kâfi değildir. Zira, İslâm’da inanç esastır, ibâdet ve amel ona tâbidir. Asıl olmayınca, ona tâbi olan, bir mânâ ifade etmez. Temel olmadan bina yapılmaz.
Velhâsıl, Müslümanlıkla Masonluğu cem etmek/bir arada bulundurmak mümkün değildir ve asla câiz olmaz.
ALLAH İLE KUL ARASINA GİRİLMEZ Mİ?
Gelelim ikinci meseleye...
Cenâb-ı Hak buyuruyor ki, “Ey mü’minler! Allah’tan korkun ve ona (yaklaşmaya) vesîle-vâsıta-sebep arayın.”(7) Yani bana doğrudan değil, bir vâsıta, bir vesîle (aracı) ile gelin. Nitekim varlığını-birliğini, eşi-benzeri olmadığını, ibâdete hakkıyla lâyık olanın sadece kendisi olduğunu bizzat değil, bilvâsıta yani peygamberleriyle bildiriyor, öğretiyor... Ve ondan sonradır ki, kulunu mükellef tutuyor.
Ama o Allâh’ın kullarından bazıları da tutturmuşlar, “Allah’la kul arasına girilmez” nakaratını, zaman zaman tekrarlayıp duruyorlar. Halbuki bu söz, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat itikadına aykırıdır, temelden zıttır; Vehhâbilerin inanç esasları arasındadır. Onlar derler ki; “Tevessül, küfür ve şirktir. Peygamberlerden ve onların vârisleri olan kâmil ve mükemmil mürşidlerden, meleklerden, rûhânilerden medet ummak, şefaat-yardım dilemek küfürdür. Bu cümleden olarak tasavvuf bid’attir... Tasavvuf büyüklerini vesîle edinmek, onlara bağlanmak şirktir. Hatta, kabirleri ziyaret etmek de dalâlettir, küfürdür...”
Oysa Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat inancına göre, bütün bunlar meşru’ şeylerdir. Ve Müslümanları bu şekilde küfür ve şirkle itham etmek, -Allah korusun- insanı, “Kim bir Müslümanı tekfir ederse, muhakkak ki kendisi kâfir olur” hükmünün altına sokar.
Halbuki meseleyi basite irca edecek olursak görürüz ki; en başta Allah Teala ile kulu ve Resûlü arasına, bir melek olan Cebrâil (a.s.) giriyor. Resûlüllah Efendimiz (s.a.v.) de, Allah Teâlâ ile diğer kulları arasına giriyor, vâsıta oluyor. Tarîkat şeyhleri gene öyle... Daha da aşağıya doğru inecek olursak, cemaatle kılınan namazda her imam, Allah ile kulları arasına giriyor.
Sözün özü;
Sünnet-i İlâhi böyle; yani Allâh’ın âdeti, kâinatta hüküm süren İlâhi kanunlar bu şekilde cereyan ediyor. Hatta dünya işlerimizde bile vâsıtasız nereye gidebiliyor, ne kadar mesafe alabiliyoruz? Doğrudan hangi yüksek makama çıkabiliyoruz?.. Dünya ise âhiretin enmûzecidir (örneğidir) mâlumunuz.
Ve yine, “Bir şeyin en büyük rüknünü-dayanağını inkâr etmek, o şeyin tamamını inkârdır.” Meselâ bir insan, “namaz inkâr edilmez ama, kıyâmın aslı yoktur” dese, bu adam namazın tamamını yani aslını inkâr etmiş olur.
Binaenaleyh İslâm’da vâsıta da, namazda kıyam gibidir, dinin en büyük rüknüdür. Şayet peygamberler (aleyhimüsselâm) gelmemiş olsaydı, insanların, hayvanlardan ne farkı kalırdı? Hatta, onlardan daha beter, daha sapık olurlardı. Canlı misâlleri ise, her an hepimizin gözleri önünde... Allah Teâlâ, ümmet-i Muhammed’i sapıtmaktan veya sapıttırılmaktan muhâfaza buyursun.
Meşhur hadîs âlimlerimizden İmam Hâkim’in Müstedrek’inde tahric ettiği ve sahih olduğunu kaydettiği bir hadîs-i şerifte, atamız Âdem aleyhisselâmın, hatasının afvı için Cenâb-ı Hakk’a; “Yâ Rabbî, eğer beni hâlen mağfiret etmemiş isen, Muhammed (s.a.v.) hakkı için afvımı diliyorum...” diyerek iltica ettiği ve bu vesileyle bağışlandığı bildirilmiştir. Yani
Demek ki bu mesele, ilk insan ve ilk peygamberden bu yana varolagelmiştir. Bu itibarla inkârı mümkün değildir.
Bu meseleyi, Hıristiyanlıktaki “ruhban” meselesi ile de asla karıştırmamak lâzım. Zira İslâm’da zaten ruhban sınıfı yoktur. Çok iyi düşünülmesi gereken bir mevzû... Çünkü, gâye ile vâsıtanın birbirine karıştırılması gibi bir durum ortaya çıkıyor. Halbuki ümmet için peygamber, müridler için mürşid, cemaat için imam, hatta talebe için hoca gâye değil, birer vâsıtadırlar. Hiçbir mü’min, vesîleyi ma’bûd olarak kabul etmez. Hiçbir zaman ona ibâdet ediyorum demez. Bilakis her zaman, “iyyâke na’büdü ve iyyâke nesteıyn” diyerek, yalnız Allâh’a ibâdet ettiklerinin ve yalnız ondan yardım istediklerinin şuurundadırlar.
Ve yine, “İlâhî ente maksûdî ve rızâke matlûbî” diyerek, maksatlarının Allah azze ve celle, isteklerinin de, onun rızâsı olduğunu daima ifade ederler.
Hâsılı mü’minler, vâsıtaların ancak, Allah Teâlâ’ya vuslatın keyfiyetini gösteren birer kılavuz olduklarına inanırlar. Bu itibarla, ikide bir, “Allah’la kul arasına girilmez” mücerred sözünün arkasına saklanıp, hâlis-muvahhid mü’minlere, “putperest-müşrik!” diyecek kadar ileri gidenlerin tuzağına düşmemek lâzım. Zira onlar, “putperest” değil, bilakis “Hüdâperest”tirler.
Sûret-i Hakk’tan gözükerek, bu iddiayı ortaya atanların delilleri de pek gülünç. İşi, döndürüp dolaştırıp hemen Hıristiyanlıktaki ruhban sınıfı meselesine getiriveriyorlar. Oysa, yukarıda da temas ettiğimiz gibi, İslâm’da böyle bir sınıfın mevcudiyeti bahis konusu bile değildir. Bu sebeple, “Delilleri iddialarından bozuk, örümcek ağından daha zayıf” tabirlerini kullanmak, inanıyoruz ki çok yerinde olur. Çünkü, bunlara mukabil bizim ortaya koyduğumuz deliller; âyet, hadîs ve Allah dostları olan âlimlerin icmâıdır.
Ancak, “Bazan göz, herhangi bir illetten dolayı Güneş’in ışığını göremez, inkâr eder… Ve yine ağız, bazan bir hastalıktan dolayı, yediği-içtiği gıdaların tadını alamaz” sözü uyarınca; inkârcı, inatçı ve bid’atçiler tarafından çeşitli eserlerde, yalan-yanlış sözler sarf edilmiş olabilir.
Kanaatimizce bunların eğrilik ve doğruluğunu araştırmak da, “tedkik mumu”nu hiç söndürmediğini düşündüğümüz siz ilim ve fikir adamlarına düşer. Binaenlayeh mahut söz, İslâm’a yapılan en büyük iftiralardan ve sokulmak istenen en büyük bid’atlerden birisidir.
Maaleesef bazı aydınlarımız ve de devlet büyüklerimiz, bu söze, -mal bulmuş mağribî gibi demiyeyim- bir mârifetmiş gibi yapışıp, çeşitli vesilelerle dillerine ve kalemlerine pelesenk edip duruyorlar. Ve yine üzülerek müşahede ediyoruz ki, bir tahkik (aslını-esasını araştırıp soruşturma) lüzumunu dahi hissetmiyorlar.
Kısacası her Müslümanın, lüzumuna inandığı bir mesele ile alakalı olarak bildiklerini, dilinin döndüğü kadar söylemesi, elinin tuttuğu kadar yazması icap ettiğine inandığım için, bu hususlarda bir şeyler yazmaya gayret ettim. Mutlaka benim de kusurlarım vardır, olmuştur. Bu sebeple son sözüm, eskilerin tabiriyle, “Huz mâ safâ, da’ mâ keder” olacak. Yani; doğruları alın, hatalı olanları terk edin.
Cenâb-ı Hak, ümmet-i Muhammed’i dosdoğru olan kurtuluş yolundan, Ehl-i Sünnet câmiasından ayırmasın, yapmakta olduğumuz hayırlı iş ve yararlı hizmetlerde başarılı kılsın, bütün amel ve ibadetlerimiz rızâsına uygun eylesin.
Selâm, hidâyete tâbi olanların üzerine olsun... Fatih, 1987
DİPNOTLAR
(*) Bu makale 1987 yılında tarafımızdan, tarihçi-yazar Yılmaz Öztuna’ya cevap olarak hazırlanmıştır.
(1) Kur’ân-ı Kerim, Ahzâb sûresi, 33/4.
(2) Bilindiği gibi masonlukta gizlilik esastır. Bu zat da masonluğun bütün sırlarını fâş ettiği (açığa vurduğu) için masonlar tarafından “bed-nâm (kötü şöhretli)” diye vasıflandırılmıştır.
(3) Bununla mücerred insanı, yani geçmişte yaşamış birini kastediyor. Masonlar hep sembolizm esası üzerine yani temsîli, mecâzi sözlerle, teşbih ve tasvirlerle fikirlerini ifade ederler. Ve bunları muhâtabın-dinleyenin anlamasını isterler.
(4) Tabii yazının hazırlandığı 80’li yıllar kastediliyor. Mâlum bugün artık ne SSCB (Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği) ne de komünizm var. Yerlerinde yeller esiyor.
(5) Masonlukla ilgili kısmın kaynağı; eski İstanbul milletvekili (merhum) Kemâl Kacar Bey’in, Farmasonluk (Franc Maçonnerie) hakkında, 30.11.1978 Perşembe günü A.P. Millet Meclisi Grubu’nda yaptığı konuşma metnidir. Haşmet Matbaası, İstanbul 1978.
(6) Buharî ve Müslim Ebû Hüreyre’den (r.a.) rivâyet etmişlerdir. el-Mektûbat, İmâm-ı Rabbânî, 1, 171.
(7) Kur’ân-ı Kerim, Mâide sûresi, 5/35.
Bir okyucumuzun özelden mesajı:
"kardeşim bu güzel yazıyı bulup bize de okuttuğun için Allah razı olsun, gerçekten güzel bir cevap..
İçeriği özel olmakla beraber üslubu ayrı bir güzellik katmış.."
Ben de kendisine buradan teşekkür ediyorum.
Selamlar...
Cenâb-ı Hak buyuruyor ki, “Ey mü’minler! Allah’tan korkun ve ona (yaklaşmaya) vesîle-vâsıta-sebep arayın.”(7) Yani bana doğrudan değil, bir vâsıta, bir vesîle (aracı) ile gelin.
bu ayeti bence biraz daha düsün.. vesile sadece araci anlamina gelmez.. vesile, sebeb mazaret bahane gibi anlamlarada gelir.. "araci" diyip i$in icinden cikmamak lazim.. vesile derken bir insan degilde, bir olay, bir üzüntü, mazaret, sebeb gibi seylerde kastediliyor olabilir.. en dogrusunu allah bilir..
selametle..
Peki sevgili QUENAN;
Bir an için senin söylemeye çalıştığın manaları da nazar-ı dikkate aldığımızı düşünelim... Bizim nakletmeye-anlatmaya çalıştığımız neticeye menfi yönde bir tesiri olur mu?
Emrin üzere, bugüne kadar düşündüklerime ilave olarak, "biraz" da değil hayli düşündüm... Ama hiçbir şekilde aksi yönde bir sonuca varmadım, varamadım.
Eh artık umarım bizi mazur görürsün.
Tabii seni de, dilediğin gibi düşünmekten kimse alıkoyamaz. İstersen, kendi bildiklerin-düşündüklerin istikametinde bir makale de kaleme alabilirsin. Böyle bir şeye teşebbüs niyetin varsa, senden ricam; asırlardır söylenip yazılagelen malum nakaratları tekrarlaman değil, farklı şeyler ortaya koymandır. Zira bu mevzuda yapılan aynı tür itiraz ve inkârlara cevap vermekten artık gına geldi, desem, herhalde mubalağa etmiş olmam.
es-Selâmü alâ meni't-tebea'l-hüdâ...
"... Sizi ona yakınlaştırabilecek her yolu arayınız."
Allah'tan korkun, sizi O'na yakınlaştıracak her yolu deneyin ve o doğrultuya yöneltecek her nedene sarılın. Bir rivayette İbn-i Abbas şöyle demiştir:
"O'na yaklaştıracak bir yol arayın" ayeti "ihtiyaçlarınızı ondan isteyin" anlamındadır. Gerçekten insan, Allah'a muhtaç olduğunu hissettiği anda ihtiyacını istediği, ne zaman onun ilahlığı karşısında kuluna yaraşır bir konumda bulunur. Böylece kurtuluşa en yakın olan doğru bir konumda olur. Her iki yorum da, ayetteki ibareyi uygundur. Ayet, kalbin kurtuluşunu ve vicdanın canlanışını ifade etmekte ve beklenilen kurtuluş ile son bulmaktadır:(Fi Zilal Tefsiri)
Ey imân edenler!. Allah T e âlâ'd an korkunuz ve ona vesile arayınız ve onun yolunda cihadda bulununuz ki, kurtuluşa erebilesiniz.
Bu mübarek âyetler, mü'minler için kurtuluş vesilesi olan yolu gösteriyor. Kâfirlerin de ne elem verici, ne ebedî azaplara uğrayacaklarını ihtar ediyor. Şöyle ki: (Ey imân edenler!.) Dâima itaatkâr olunuz, insanların hayatını kurtarmaya, fesadı yok etmeye çalışınız, tövbe ve istiğfar ediniz. (Allah Teâlâ'dan) onun azabından (korkunuz) da öldürme gibi, hırsızlık gibi, yeryüzünde fesada çalışmak gibi fenalıklara cür'et etmeyiniz (ve ona) Cenâb-ı Hak'kın sevabına, manevî yakınlığına (vesîle arayınız) sizi ilâhî lütuflara kavuşturacak olan güzel amellere tevessül ediniz, sarılınız, günahlardan sakınınız (ve onun) O Yüce Yaratıcının (yolunda) dini uğrunda (cihadda bulununuz) onun açık ve gizli düşmanları ile savaşmaktan geri durmayınız (ki) ilâhî dinin yücelmesi tecelli etsin, sizler de o sayede (kurtuluş bulabilenin iz) Hak Teâlâ'nın rızâsına onun lütuflarına kavuşmakta selâmet ve saadete eresiniz, İnsanlık için bu şekilde hareketten başka saadete vesile olacak birşey yoktur.
§ Vesile: Lügatte sebep, vâsıta, bahane demektir. Çoğulu, vesaildir. Şeriatta vesile, Allah'ın rızâsını kazanmaya, Cenâb-ı Hak'ka manen yakınlaşmaya sebep olan herhangi güzel bir amelden ibarettir. Tevessül de: Birşeye sarılmak, birşeyi bir maksada ulaşmak için vesile edinmek manasınadır.(Ömer Nasuhi Bilmen Tefsiri)
Ey İnananlar! Allah'tan sakının, O'na ulaşmaya yol arayın, yolunda cihad edin ki kurtulasınız.
Bazı Kelimeler:
Amaçlanana kendisiyle ulaşılan şey. Bu, kurbettir. insanı Allah'a yaklaştırıcı taat ve ibadetlerdir. Ayrıca vesile kelimesi, cennetteki en yüksek makam için bir isim olarak ta kullanılır. [48]
Açıklama:
Ey iman ile nitelenmiş olanlar! Allah'ın emirlerine uyup yasaklarından sakınarak Allah'ın azabına karşı korunma tedbirleri alın. Taatlerde bulunarak, Allah'ın hoşnud olacağı işleri yaparak Allah'a yaklaşın. İnsanı Allah'a yaklaştıran vesile, işte budur. "(Müşriklerin ilah diye tapındıkları) bunlar (Melekler), içlerinden hangileri hayır (ibadet) yapmakla (Allah'a) yakın olacak kaygısı ile Rabblerine vesile ararlar"[49]
Haram işlemekten alıkoyarak, doğru yola İterek nefsiniz ile cihad edin. Din tamamıyla Allah'ın oluncaya kadar, İslâm düşmanlarıyla savaşın. Hak ve hürriyet uğruna, vatan ve milletin hayrı uğruna cîhad edin. Bu anlatılanların hepsi de Allah yolunda cihaddır.
Allah'a karşı gelmekten sakının. Taatlerde bulunarak,yasaklanndan kaçınarak Allaha yaklaşmanın yollarını arayın. Allah yolunda karşılaştığınız zorluk, sıkıntı ve yorgunluklara tahammül edin. Bütün bunları dünya ve ahiret kurtuluşu uğruna yapın. Şunu bil ki, tevessül kelimesi üç anlama gelir.:
1- Taatlerde bulunarak Allah'a yaklaşmak.
2- Peygamber (s.a.v.) in dua ve şefaati. Nitekim Hazreti Ömer (R.A.) in şöyle dediği sabittir: "Allahım! Kuraklık olduğunda Peygamberimizi (s.a.v.) sana vesile (aracı) kılardık da bize yağmur yağdırırdın. (Şimdi de) bizler, Peygamberimiz (s.a.v.) in amcasını sana vesile kılıyoruz. Bize yağmur ver?' Bunun üzerine Peygamberin (s.a.v.) amcası Abbas (R.A) dua eder, mü'minler de amin derlerdi. Bu olayın, Peygamber efendimiz hayattayken bir düa ve şefaat olduğu görülüyor. Onun vefatından sonra ise, amcası Abbas gibi ona en yakın olan insanların duası etkili oluyor. Kıyamet gününde İse onun şefati etkili olacaktır.
3- Vesilenin üçüncü anlamıysa benimsenmemektedir. Şöyle ki: Bazı kimseler, Allah'a yakın olan salih insanları ve velilerin adını anarak Allah'a yemin vermekte, (Mesela falan veli hakkı için gibi sözler serfetmekte) dirler. Böylece de Allah'a yaklaşmak için vesile aramaktadırlar ki, bunun caiz olduğu hususunda sahih bir nass varid olmuş değildir. Aksine, Ebu Hanife ve arkadaşları (imameyn) bunun caiz olmadığını söylemişlerdir. Bu anlamda Tevessülde bulunmak, aklın çirkin gördüğü ve şeriatın kabullenmediği bir şeydir. Bunun normal bir davranış olduğuna dair ne bu ayette ne de başka ayette bir delil vardır.
Şüphesiz Allah'a küfredip, ayetlerini inkar eden ve peygamberlerini yalanlayanlar var ya; faraza yeryüzü doluşunca ve bir o kadarınca daha altın kendilerine verilse de o altınları Allah'ın azab ve cezasından kurtulmak için kendi nefislerine karşılık fidye olarak verseler, yine de Allah onların bu fidyelerini kabul etmez. Aksine onlar, ebeddiyen azaplandınlacaklardır.
Kıyamet gününde onların hallerinin temsili İşte budur. Onlardan biri, kıyamet gününün azabından kurtulmaya karşılık fidye olarak kendi oğlunu vermek ister. Ama ne gezer! "Ateşten çıkmak isterler. (Ama) onlar oradan çıkacak değildirler. Onlar için devamlı bir azab vardır."
Ey kardeşim. İslâm dinine göre kurtuluşun esası ve başı nedir? Bir bakı-ver. Kurtuluş; ne şefaatte ne de başka şeydedir! Kurtuluş, sadece takva ve taattedir. (Furkan Tefsiri
------------------
[48] Prof. Dr. Muhammed Mahmud Hicazi, Furkan Tefsiri, İlim Yayınları: 2/53.
[49] İsrâ, 57.
_________________________________________________________________
Yaz güze ve kışa yer vermesi ve gündüz akşama ve geceye değişmesi kat'iyetinde,gençlik dahi ihtiyarlığa ve ölüme değişecektir.
es-Selâmü aleyküm...
YOLCU kardeşim;
Bakıyorum, "tevessül" mevzuunda QUENAN gibi senin kafan da epeyce karışmış durumda...
Bir sürü nakillerle nereye varmak istediğini kestirememiş gibi bir halin var.
Bu kafa ve gönül karaşıklığından kurtulman için, sana ve diğer tüm okurlara bu mevzuda rota teşkil edebilecek/yön gösterebilecek mahiyette olduğuna inandığım bir makaleyi biraz önce siteye koydum. Fakire ait bir çalışmadır. Kolay ulaşabilmen için linkini de veriyorum:
http://www.mollacami.com/konu/tevessul-nedir-neyle-ve-kimle-yapilir-12118.html
Lütfen okuyun.
İstifade ve istifaza edebilmeniz umuduyla...
Tekrar selamlar...
Aleykum selam ve rahmetullahi ve berakatuh
Halisece Kardeşim;
Haklı olabilirsin....Kafam tevessül mevzuunda ve daha pek çok mevzuuda karışmış olabilir.Bir sürü nakillerle bir yere varmak gibi bir niyetim olmadı. Qunenan kardeşimin, ''vesile kelimesi, başka manalarıda olabilir'' ifadesinden yola çıkarak; kopyala, yapıştır metodu ile bir kaç tefsirden alıntı yaptım.(Ekseriyetle yaptığım gibi...) Maneviyatınızın güçlü olduğuna dair kanaatim var.Sizi manen rahatsız etti isem;çok çok özür dilerim.
Hakkımda peşinen hüküm vermişsiniz ki;isabet buyurdunuz, kalbi ve akli hastalıklarım ziyadesiyle mevcuttur.Bu site bir hastanedir. Siz ise;baştabip mesabesindesiniz.Bu site bir eczahanedir.Siz ise;müdakkik ve hünerperver bir eczacısınız.Allah (cc)bizi, sizden,son nefesimize kadar, istikamette olmanız kaydı ile; istifade ve istifaza etmekten mahrum eylemesin.
Cenab-ı Hak(cc) hizmetinizi ihlas,sebat ve sadakat üzre daim kılsın.Ben mücrimi ise;kafa ve gönül karışıklığından, tedaviye vesile olan manevi gıdalarınızla kurtarsın
Selam,dua ve muhabbetle.......
______________________________________________________________________
Yaz güze ve kışa yer vermesi ve gündüz akşama ve geceye değişmesi kat'iyetinde,gençlik dahi ihtiyarlığa ve ölüme değişecektir.
Ve aleyke Yolcu kardeşim;
Rabbim cümlemizi sırât-ı müstakîminden ayırmasın, feyzimizde-nûrumuzda dâim, yolunda-hizmetlerde kâim ve sâbit-kadem eylesin. Son nefesimiz dâhil imân-ı kâmilden ayırmasın.
Bilmukabele selâm ve muhabbetler...
Halisece hocam çok kıymetli ve zengin bir yazıyı daha bizlerle paylaştığınız için size teşekkrü ediyorum. Sizden öğrendiğim birçok şey oldu. Allah razı olsun İnşallah.
Hyırlı geceler
İNSANI TÜKETEN YOLLAR DEĞİL; ERİŞEMEĞİ MUTLULUKLARDIR:( sevgi ve muhabbetle güvercin
Sevgili GÜVERCİN;
Ben de ilginize teşekkür ediyorum. Allah Teala cümlemizden razı olsun. Öğrendiklerimizi ihlâsla hayatımıza tatbik edebilmeyi nasip ve müyesser kılsın.
Selam ve dualar...
MASONLUĞUN MÜSLÜMANLIĞA ZARARI OLMAZ MI?
Her ŞEYDen evvel “Zıtlar ictima’ etmez” kâidesince, birisine müsbet (pozitif) diğerine menfî (negatif) tabir edebileceğimiz Müslümanlıkla Masonluğun bir arada bulunması mümkün değildir. Nitekim Cenâb-ı Hak, “Allah, bir adamın içinde iki kalb yaratmadı...” (1) buyuruyor. Yani hiç kimseye iki vicdan verilmemiştir ki, birine iman, öbürüne küfür ve zulmet doldursun... Binaenaleyh bir insan, hem nihâi gâyesi kanun, mülkiyet ve dini ortadan kaldırmak olan bir cemiyete üye, hem de Müslüman olamaz... Zira Masonluğun nihâhi gâyesi, başta din olmak üzere kanun ve mülkiyeti de ortadan kaldırmaktır.
ALLAH RAZİ OLSUN HOCAM..
Değerli kardeşim, Allah (c.c.) sizden de râzı olsun...
Teşekkür ederim.
Selam ve dualarımla...
Muhterem Halis Ece Kardesim,
Ilimizden bizleri aydinlattiginiz icin once Allah c.c. Razi olsun...Bende sizin buyurdugunuz sekilde aynen sizinle hem fikirim.Tanidigim Mason kisi oldu.Once ona cok endiseli yaklisimim oldu.Ancak buyurdugunuz gibi her seyinen iyisini Allah c.c. bilir.Bu kisi benim tahmin ettigimin tam tersine butun Islami akideleri ihtiava eden bir kisikle karsima cikti.Sok oldum dersem gercegi soylemis olurum.Ama bunlarin hepsi boylemidir onuda bilmem.Zaten biz once kendimizden sorumlu degilmiyiz.tekrar size tessekur ederim.
Selam Sevgi ve Dua Ile
Meseleye değişik ve farklı bir yaklaşımla yaptığın değerlendirmen için öncelikle teşekkür ederim HACI ALI kardeşim...
Tabii ki hadiseleri/oluşumları umumileştirmek, herkesin ve her şeyin aynı olmasını beklemek imkânsız. En azından, "Hiçbir umumi (söz) yoktur ki, içerisinden bazıları istisna edilmesin" usûl kaidesine aykırı olur öyle bir düşünce... Maamafih bizim arzumuz, hidayetten nasibi olan herkesin buna kavuşmasıdır elbette... Ve de değerlendirme noktasında itibar -hepimizin malumu olduğu üzere- son nefesedir. O bakımdan duamızı hep;
"Rabbim, son nefesemiz dahil kâmil imandan ayırma" tarzında yapmaya gayret ediyoruz.
Ayrıca yine malumunuz; mason-farmason, hıristiyan-yahudi, mecusi-ateist şu veya bu... Müslüman olamaz diye bir şey zaten bahis mevzuu değil inanç manzumemizde. Cenab-ı Hak kime dilerse hidayetini nasip eder. Bununla birlikte adı geçen kurum ve benzeri kuruluşları, zihniyetlerini, çalışma tarzlarını, nihai gayelerini-maksatlarını da elbette ki bilmemiz ve dikkatli olmamız da lazım.
Allah Teala bizleri bütün eşrarın şerrinden hıfz u himaye buyursun.
Selam ve muhabbetlerimle...
///"... o Allâh’ın kullarından bazıları da [Vehhabiler ve Vehhabi zihniyettekiler] tutturmuşlar, “Allah’la kul arasına girilmez” nakaratını, zaman zaman tekrarlayıp duruyorlar. Halbuki bu söz, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat itikadına aykırıdır, temelden zıttır; Vehhâbilerin inanç esasları arasındadır. Onlar derler ki; “Tevessül, küfür ve şirktir. Peygamberlerden ve onların vârisleri olan kâmil ve mükemmil mürşidlerden, meleklerden, rûhânilerden medet ummak, şefaat-yardım dilemek küfürdür. Bu cümleden olarak tasavvuf bid’attir... Tasavvuf büyüklerini vesîle edinmek, onlara bağlanmak şirktir. Hatta, kabirleri ziyaret etmek de dalâlettir, küfürdür...”
Oysa Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat inancına göre, bütün bunlar meşru’ şeylerdir. Ve Müslümanları bu şekilde küfür ve şirkle itham etmek, -Allah korusun- insanı, “Kim bir Müslümanı tekfir ederse, muhakkak ki kendisi kâfir olur” hükmünün altına sokar.///
başka söze hacet var mı.. Cenabı Allahımız şerlerinden korusun. çok güzel bir paylaşım olmuş.. Allah razi olsun halisece hocam.
Allah sizden de razı olsun değerli kardeşim hicaser...
Selam ve dualar...